BITCHES BREW 26.12.2020 – 20-22u – Hendrix en Miles en de plaat die er niet kwam.

Het is misschien een urban legend maar Jimi Hendrix en Miles Davis schijnen elkaar voor het eerst ontmoet te hebben in 1969 in een kapsalon, dat van James Finney, in Harlem. Jimi hield van zijn haar en Miles hield van Jimi’s haar. Zo zou het allemaal begonnen zijn. Hun muziek zat natuurlijk al onder dat haar in hun hoofd rond te tollen: Hendrix stond aan de top in de pop muziek en Miles had net een revolutie in de jazz ontketend. Miles en Jimi begonnen, samen met hun vriendinnen, uit te gaan. Ze gingen naar bars en amuseerden zich kostelijk. “Ze gaven ons een tafel in de hoek, en ze schermden ons zelfs af met een gordijn zodat we een joint konden roken. Ze schonken ons wijn en zetten Jimi’s muziek op ”, herinnert een ex- van de gitarist zich over één van hun bezoeken aan het exclusieve Small’s Paradise, een trendy nachtclub in Harlem.

Jimi begon jazzplaten te kopen en Miles was helemaal gék op Jimi’s muziek . ‘Dat is die verdomde Machine Gun-kl…tzak.’ zei hij na het luisteren naar ‘Band Of Gypsys’. Zo was het dat het idee zich ontwikkelde: Jimi en Miles zouden een album opnemen. Jimi gaf weinig om formaliteiten en contracten, dus regelde hij het om op een dag met Miles samen op te nemen en vertelde hem wie hij wilde als ritme-sectie: niemand minder dan Paul McCartney op bas en Tony Williams op drums. Maar er was toch een probleem. Het geld. Het lijkt erop dat Miles een beetje jaloers was op wat Jimi aan het maken was, dus probeerde hij met Hendrix ’s manager, Michael Jeffrey, te onderhandelen om hem een ​​paar duizend dollar voor te schieten. Maar dat kon in geen geval. Dus, hebzucht dwarsboomde wat misschien wel de beste plaat in de geschiedenis van jazz en rock zou geworden zijn.

Maar er is toch een gelukzak die hoorde hoe het geklonken zou hebben ! Zijn naam: Terry Reid, een Engelse vriend van Hendrix. In Charles Cross’s biografie van Jimi, ‘Room Full of Mirrors’ , vertelde Reid dat hij op een middag in Jimi’s appartement in New York was toen Miles Davis arriveerde. De twee sloten zich op in een kamer en begonnen te spelen. Trompet met demper en akoestische gitaar. “Het was werkelijk prachtig, het was een smaakvolle uitvoering, niets opzichtigs of overdreven. In de context van jazz bleef Jimi de grenzen verleggen, en al die jazzjongens respecteerden hem als geen ander in de rockwereld, ”zei Reid. Kort daarna, eind augustus 1970 kruisten ze elkaars pad weer, op het Isle of Wight Festival. Jimi had nog maar heel weinig tijd te leven en Miles was op het toppunt van zijn roem. Enkele maanden daarvoor was zijn album ‘Bitches Brew’, zijn meest innovatieve album, uitgekomen, met John McLaughlin op gitaar, tegen wie Miles zei: “Ik wil dat je speelt zoals Hendrix.”

Het was Betty Mabry, de vrouw van Davis, die gezorgd had voor die eerste capillaire ontmoeting. Qua uitstraling was het niet alleen de kapper die ze bij elkaar bracht. Miles veranderde zijn toen nog eerder formele kledij in een meer extravagante outfits, dankzij de invloed van Hendrix. Voor de beroemde bassist Dave Holland was … : “Miles was diep verrijkt door de muziek van Hendrix.” Het is een voor de hand liggende verklaring als je zijn muziek uit 1968 en 1969 analyseert en vergelijkt. In zijn biografie van Miles citeert Ian Carr de trompettist: “Hendrix wist niets van de theorie van modale muziek, maar hij was gewoon een geboren muzikant, weet je, hij had niet gestudeerd maar, eens als hij iets hoorde, had hij het direct door”.

In het interview-boek ‘Jimi Hendrix – Starting At Zero’ (Bloomsbury, 2014) wordt Jimi geciteerd, kort voor zijn dood: ‘I tell you, when I die I’m going to have a jam session. I want people to go wild and freak out. The music will be played loud and it will be our music. I won’t have any Beatles songs, but I’ll have a few of Eddie Cochran’s things and a whole lot of blues. Roland Kirk will be there, and I’ll try and get Miles Davis along if he feels like making it. For that it’s almost worth dying. Just for the funeral.’

Hendrix stierf op 18 september 1970. Miles woonde zijn begrafenis bij en was er zo kapot van, dat het de laatste begrafenis was waar hij ooit naar toe ging. Behalve de zijne zelf, precies 21 jaar later.

Er bestaat slechts 1 foto van Miles en Hendrix samen: niet zo verwonderlijk, zitten ze allebei achter een studio-console. Het lijkt een outtake te zijn van de foto-reeks die de binnenklaphoes die ‘Live/Evil’ (1971) siert.

Meer horen: The Jimi Hendrix Experience, MCA Records 112 316-2, een nu goedkope 4cd-set met psychedelische lay-out en uitgebreide liner notes.

Meer zien: Jimi op akoestische 12-string, Hear My Train A-Comin’, op YT: https://www.youtube.com/watch?v=P701paKEMXs .

Meer lezen: Harry Shapiro & Caesar Glebbeek, ” Jimi Hendrix – Electric Gypsy”, Mandarin Paperbacks, 1992, de beste biografie met uitgebreide discography, timeline en gear close-up.