BITCHES BREW CHICK COREA 2/2 PLAYLIST

1. MILES DAVIS – This (audience recording The Coronet, NYC 1969) 2. BLUE MITCHELL – Chick’s Tune (The Thing To Do – rec. 30.7.1964) 3. CHICK COREA – Now He Sings, Now He Sobs (idem – rec. 3.1968) 4. MILES DAVIS – Spanish Key (alternate take) (The Complete Bitches Brew Sessions – rec. 8.1969) 5. CHICK COREA’s RETURN TO FOREVER – Light as a Feather (idem – rec. 10.1972) 6. CHICK COREA & GARY BURTON – Señor Mouse (Crystal Silence – rec. 11.1972) 7. CHICK COREA – The Woods (The Mad Hatter – rel. 1978) 8. CHICK COREA’s ELEKTRIC BAND – Elektric City (rel. 1986) 9. GARY BURTON – Staight Up and Down (Like Minds – rec. 12.1998) 10. CHICK COREA AND ORIGIN – Molecules (Live At The Blue Note – rec. 12.1997) 11. CHICK COREA – Planet Chia (The Vigil – rec. 2013) 12. CHICK COREA TRIO – Spain (Trilogy 2 – rel. 2014)

BITCHES BREW 27.2.2021 20u CHICK COREA 2/2

Wayne Shorter, Chick , Dave Holland, Miles en Jack DeJohnette – 20.9.1969 Monterey Jazz Festival

Chick over de manier waarop Miles In A Silent Way en Bitches Brew opnam: ‘Wat ik me het best herinner van die sessies was de experimentele natuur van de muziek en Miles puzzelde dan de zaak wel bij mekaar. Hij was als een schilder en de muzikanten waren zijn palet van kleuren. Het was een welbepaalde harmonische sound die hij zocht – zeer vrij en polytonaal, maar altijd verbonden met allerei ongewone melodische fragmenten en wendingen. Heel bijzonder was, dat de sfeer in de studio ook bepaald werd door het feit dat de tape recorders altijd àlles opnamen. Miles zorgde er zo voor dat we dachten dat we aan het proefdraaien waren en gewoon dingen aan het uitproberen. Maar dat was niet zo ! Die ‘repetities’ zijn dus precies zo op de tapes terecht gekomen. Toch hadden we net daardoor het relaxte gevoel dat wel alles vlotjes liep. Miles ging altijd voor dat goed gevoel en zo schiep hij de sfeer in de studio, die resulteerde in zeer interessante en kreatieve muziek. Maar de improviserende geest had altijd het laatste woord, en Miles en de muzikanten aanvaardden de bijdragen van elkaar over-en-weer. Dat gaf de muziek een warm en menselijk gevoel …’

De playlist is beschikbaar net voor de uitzending op deze zelfde plek. bitchesbrew(at)radioscorpio.be

BITCHES BREW 20.20.2021 DE PLAYLIST

  1. MILES DAVIS‘ LOST QUINTET – Masqualero (live soundboard Rotterdam rec. 9.11.1969)
  2. CHICK COREA als 8-jarige – I Don’t See Me in Your Eyes Anymore (acetate rec. 1949)
  3. STAN GETZ – Windows (Sweet Rain – rec. 30.3.1967)
  4. CHICK COREA – The Brain (The Complete ‘Is’ Sessions – rec. May 1969)
  5. CHICK COREA – Sometime Ago / La Fiesta (Piano Improvisations Vol. 1 – rec. April 1971)
  6. CHICK COREA – Return to Forever (Return To Forever – rec. February 1972)
  7. RETURN TO FOREVER – Sorceress (Romantic Warrior – rec. February 1976)
  8. CHICK COREA – Samba Song (Friends – rel. 1978)
  9. CHICK COREA ELECTRIC BAND II – Silhouette / Space (Paint The World – rel. 1993)
  10. CHICK COREA, GARY BURTON and SYDNEY SYMPHONY – Crystal Silence (The New Crystal Silence – rec. live May 2007)
  11. CHICK COREA & JORGE PARDO – Trampolin (Miles Español – rec. April 2010)
  12. THE CHICK COREA-STEVE GADD BAND – Chinese Butterfly (Chinese Butterfly – rel. 2017)

BITCHES BREW 20.2.2021 CHICK COREA 1/2

CHICK COREA 1941 – 2021

Chick Corea over Miles en Bill Evans: De eerste keer dat ik hen zag woonde ik nog in Boston, dat moet in 1959 geweest zijn, ik zat in mijn laatste jaar MO. Wij gingen toen naar Storyville, een jazz club downtown waar het sextet zouden optreden. Ik zat op de eerste rij, ik was 18 en de muzikanten stonden op een minuskuul podium, vlak vóór mij. Ze waren er allemaal … of toch bijna, Jimmy Cobb, Paul Chambers, Cannonball Adderley, Trane, Miles … maar waar was Wynton Kelly, toen mijn favoriete pianist ? Toen zag ik een verlegen blanke man, die een beetje leek op een onderwijzer ! Ik was gevloerd: ‘GEEN Wynton Kelly, oh , duivelse pech …’ Ik wist toen nog niet wie Bill Evans was, ik had nog nooit over hem gehoord. Het pianospel was bijna niet te horen, ik was zó teleurgesteld … Dat was mijn eerste ‘ervaring Bill Evans’. De volgende was echter ‘Kind Of Blue’: daar en dan ben ik verliefd geworden op Bill’s muziek. En, dan, een beetje later heb ik hem gezien met het legendarische trio met Scott Lafaro en Paul Motian. En later toen hij in NYC in de Village Gate speelde met Eddie Gomez, een vriend van me, heb ik Bill, even verlegen als ikzelf, de partituur gegeven voor een song dat ik aan hem opgedragen had, ‘Bill Evans’. Hij heeft die beleefd aanvaard en er me voor bedankt.

Playlist hier beschikbaar morgen om 19u

Meer horen: op YT, tientallen live-opnames van Chick, solo, in duo met Gary Burton of Stanley Clarke, en met zijn vele verschillende bands, Return To Forever, het Trio, het Quartet, de Electric Band, the Acoustic Band, Origin, The Vigil en zelfs met klassieke kamer-ensembles en grote orkesten, op YT. Interessant interview: https://www.youtube.com/watch?v=6Ltt1n_7qgI . Ook op Radio France Musique zijn veel eigen opnames en heruitzendingen van aan Chick gewijde programma’s beschikbaar. Op BBC’s,’From J to Z’, op 27.2, een special met Julian Joseph over zijn vriend Chick.

Meer lezen: lang, in-depth interview in Jazz Magazine No. 664: Chick Corea – Souvenirs et Confessions d’un Géant du Piano, p. 30 – 45, met luistergids.

BITCHES BREW 13.2.2021 JAZZ IN BELGIË

De playlist

  1. MILES DAVIS met BOBBY JASPAR – All of You (radio broadcast 1957)
  2. PATHÉ FRÈRES ORCHESTRE – Tobbogan (wax cylinder recording +/- 1905)
  3. CHAS REMUE AND HIS NEW STOMPERS ORCHESTRA – Slow Gee Gee (rec. 1927)
  4. GUS DELOOF AND HIS RACKETEERS – March of the Hoodlums (rec. 1931)
  5. PETER PACKAY AND HIS SWING ORCHESTRA – Lullaby for a Mexican Alligator (rec. 1940)
  6. GROSSES TANZORCHESTER FUD CANDRIX – Introducing Mr. Basie (rec. 1940)
  7. DJANGO REINHARDT – Nuages (rec. 1940)
  8. DJANGO REINHARDT met IVON DE BIE – Blues en Mineur (rec. 1942)
  9. JEFF DE BOECK AND HIS METRO BAND – Studio 24 (rec. 1941)
  10. GUS VISEUR & GUS DELOOF – Sur la Glace (rec. 1942)
  11. BILL ALEXANDRE EN ZIJN ORKEST – Ornithology (acetate 1946)
  12. DJANGO REINHARDT met SADI – Deccaphonie (rec. 1953)
  13. HANK JONES TRIO met BOBBY JASPAR – Conception (rec. 1956)
  14. JACK SELS EN SAXORAMA – Minor 5 (rec. +/- 1964)
  15. PLACEBO – N.W. (rec. 1974)
  16. RENÉ THOMAS – My Wife Maria (radio broadcast 1974)
  17. PHILIPPE CATHERINE & LARRY CORYELL – Ms. Julie (rec. 1976)
  18. KRIS DEFOORT & FABRICIO CASSOL – Variation 4 on A Love Supreme (rec. 1995)
  19. DE BEREN GIEREN – Asbrokken (rec. 2014)
  20. ANTOINE PIERRE URBEX – Obsession (rec. 2020)

BITCHES BREW 13.2.2021 20-22u Jazz In België

Misschien moeten we de Jazz in België wel laten beginnen op 28 juni 1946: op die dag kreeg Dinantenaar Adolphe Sax een patent op zijn nieuwe uitvinding, de saxofoon. Dat is nù toch het instrument, dat bij uitstek, een Jazz Icoon is. Maar, traditioneel, is het 24 januari 1920 dat Jazz werd geboren, in België wel te verstaan. Toen werd het woord de eerste keer gebruikt op een concertposter voor het optreden van Mitchell’s Jazz Kings in het opulente Théatre de L’Alhambra, een nu verdwenen 2000-seater op de Emile Jacqmainlaan in Brussel. Belgische Jazz kende nog een paar primeurs die niet onbelangrijk waren. Brusselaar Robert Goffin schreef het allereerste boek dat uitsluitend de Jazz als onderwerp had, ‘Aux Frontières Du Jazz’, dat werd uitgegeven in 1932. Het eerste Amerikaanse boek over Jazz, ‘Jazz Men’ van Frederic Ramsey en Charles Smith, kwam er pas in 1939. De eerste belangrijke Europese jazz muzikant werd ook in België geboren: Django Reinhardt. En de eerste Europese bop opname is ook Belgisch: in de ‘lente van 1946’ nam ‘Bill Alexandre En Zijn Orkest’ ‘Ornithology’ op: de originele opname van Charlie Parker was gebeurd op 28.3.1946. Het is weliswaar nooit uitgegeven op een 78 toeren-schijf maar is toch bewaard gebleven als een acetaat, een soort proefpersing. Afgrijselijke geluidskwaliteit, maar wel acuut historisch: zoiets alleen in Bitches Brew, evenals oeroude opnames van, zoals daar zijn, de allereerste Belgische jazzplaat uit 1927 van Chas Remue, Gus Deloof, Fud Candrix, Django uiteraard, en al recentere zwart-geel-en-rood swingers als Jack Sels, Bobby Jaspar, Réne Thomas, Placebo, Philippe Catherine, Kris Defoort, Fabricio Cassol, De Beren Gieren en Antoine Pierre.

Volgende Week: CHICK COREA 1941 – 2021

Meer lezen: de tekst van Robert Goffin’s ‘Aux Frontières Du Jazz’ is gratis the downloaden op : https://archive.org/stream/goffin-aux-frontieres-du-jazz/goffin–aux%20frontieres%20du%20jazz%20OCR_djvu.txt .

Meer zien en horen: ‘Jazz In Little Belgium’, Franse docu van Rémy Brault (2004) op YT.

BITCHES BREW 20-22h

De playlist 6.2.2021:

  1. MILES DAVIS – Sanctuary (Circle In The Round – rec: 1968)
  2. WAYNE SHORTER – Mack The Knife (Introducing – rec: 1959)
  3. ART BLAKEY & THE JAZZ MESSENGERS – Lester Left Town (Africaine – rec: 1960)
  4. WAYNE SHORTER – Speak No Evil (Speak No Evil – rec: 1964)
  5. MILES DAVIS – Four (The Complete Live At The Plugged Nickel – rec: 1965)
  6. WEATHER REPORT – Milky Way (Weather Report – rec: 1971)
  7. WEATHER REPORT – Eurydice (Full Version) (Forecast: Tomorrow – rec: 1971)
  8. WEATHER REPORT – Lusitanos (Tale Spinnin’ – rec: 1975)
  9. CARLOS SANTANA – Sher Khan, The Tiger (The Swing Of Delight – rel: 1980)
  10. WAYNE SHORTER & HERBIE HANCOCK – Aung San Suu Kyi (1 + 1 rec: 1997)
  11. WAYNE SHORTER – Masqualero (Footprints ! Live – rec: 2001)
  12. WAYNE SHORTER & PRIMA LA MUSICA – Orbits (North Sea Jazz Legendary Concerts – rec: 2002)
  13. WAYNE SHORTER – Lotus (Emanon – rec: 2016)

BITCHES BREW 6.2.2021 20-22h WAYNE SHORTER

In december 1965 wou Miles een geplande live opname van enkele optredens in de Plugged Nickel in Chicago schrappen. Na zeven maanden afwezig geweest te zijn van de podia en de studios, wegens gezondheidsproblemen, nog maar eens aan de drugs, verschrikkelijke paranoia en dan nog eens verlaten door Frances, zijn vrouw, wist dat hij op de bodem zat. Maar, omdat Columbia dan de reeds gemaakte kosten – de opnamewagens stonden al klaar – wou aftrekken van zijn royalties, gaf hij dan toch maar toe. Alhoewel Miles zelf niet echt in vorm was, was de rest van de band dat wél. En hoe ! De 4 – Wayne Shorter, Herbie Hancock, Ron Carter en Tony Williams – vlogen erin dat vooral horen, maar ook zien, verging. Ze maakten brandhout van de wet van de zwaartekracht en het repertoire van standards, doorspekt met originals, werd aan alle kanten opgerekt en vervormd, met extreme tempo’s, melodische hoogstandjes, en, ja, zo gaat dat, verloren ze zich ook al eens in de chaos van harmonische en ritmische spontanigheden … Toen 8 stukken van die opnames op 2 exclusief Japanse elpees (zie illustratie) in 1976 werden uitgebracht, veroorzaakten ze een sensatie, en al hélemaal, toen elke noot – valse meteen ook maar – én paukenslag van de 7 sets van 22 en 23 december, in 1996 op 8 cd’s werden gezwierd ! Sindsdien beschouwt ‘men’ – en ik ook – ze zowat als de Bijbel van de actuele jazz, voilà, noch min noch meer … De geschiedenis wil dat Wynton Marsalis in 1982 voor de deur van Wayne Shorter stond, met die Japanse albums in de hand, en gewoon vroeg, om die samen te beluisteren en hij, in stilte, de reacties op het gezicht van Wayne mocht volgen.

Vanavond dus muziek van WAYNE SHORTER, bij Art Blakey’s Messengers, een lange track van die Plugged Nickel’s, met Weather Report, in duo met Herbie Hancock, zijn ongeëvenaarde Quartet … en, als tour de force, een stuk begeleid door het 40-koppige Gentse Prima La Musica Orkest, … écht, en dit als voorproefje voor de ‘Week Van De Belgische Muziek’, waar we volgende week de Jazz-kant van belichten …

Meer lezen: ‘Footprints – The Life and Work Of Wayne Shorter’, van Michelle Mercer (Penguin, NYC, 2004, 320p.) en ‘Possibilities’, van Herbie Hancock en Lisa Dickey (Viking, NYC, 2014, 343p.), waarin Wayne en Herbie het oa. uitgebreid hebben over de omstandigheden en resultaten van de Plugged Nickel-opnames.

BITCHES BREW vanavond 20u

DE PLAYLIST:

  1. MILES DAVIS – There is No Greater Love (Four & More – rec: 1964)
  2. THELONIOUS MONK – We See (Straight No Chaser – rec: 1967)
  3. CECIL TAYLOR – This Nearly Was Mine (The World Of Cecil Taylor – rec: 1960)
  4. CHARLES MINGUS – Myself When I Am Real ( Mingus Plays Piano – Spontaneous Compositions And Improvisations – rec: 1963)
  5. ANDREW HILL – Refuge (Point Of Departure – rec: 1964)
  6. QUICKSILVER MESSENGER SERVICE – Edward, The Mad Shirt Grinder (Shady Grove – rel: 1969)
  7. CHICK COREA – Steps – What Was (Now He Sings, Now He Sobs – rec: 1968)
  8. BOBO STENSON – War Orphans (War Orphans – rec: 2007)
  9. MATTHEW SHIPP – Dream Escapes (The Free Zen Society – rec: 2003)
  10. KRIS DAVIS – Where Does That Tunnel Go (Good Citizen – rec: 2009)
  11. KAJA DREKSLER – Nuremberg Amok (Punkt.Vrt.Plastik – rec: 2018)
  12. BRAD MEHLDAU & PAT METHENY – Summer Day (Metheny-Mehldau – rec: 2005)
  13. BRAD MEHLDAU & PAT METHENY – The Sound of Water (Metheny-Mehldau Quartet – rec: 2005)
  14. RIP, RIG + PANIC – The Blue, Blue Third (God – rel: 1981)

BITCHES BREW 30.1.2021 20-22u PIANO

In het jongste nummer van Jazz & Mo’ (gratis te vinden in de Bib) schrijft Maarten Weyler in een interessante column, ‘Soleren – een stiel apart’, over waar het in de jazz om draait: de geïmproviseerde ‘solo’. Alleen dat laatste woord al, wijst op een misverstand: een ‘solo’ wordt zeer zelden alleen gespeeld. Jazz is in de eerste plaats, en vergeleken met alle andere muziekstijlen, een interactief groepsgebeuren. Het is wellicht onze super-geindividualiseerde cultuuromgeving die die waarheid nogal verdringt. Ik aarzel altijd om na een ‘solo’ obligaat mee te applaudiseren, en van de wederomstuit, net helemaal niet na het einde van een afgewerkt stuk. Een ‘solo’ is slechts interessant als je het solo-instrument in relatie tot de ‘begeleidende’ instrumenten beluistert. Als je de jazz-historici mag geloven, dan was de oorspronkelijke jazz – in New Orleans, dus – zelfs collectief geïmproviseerd ! Dhr. Weyler gaat vervolgens diep in op het begrip ‘improvisatie’. Zijn al die ‘solo’s’ wel zo losjes uit de hand, vrij, op het moment zèlf bedacht ? Niet noodzakelijk, blijkt. ‘Je put immers altijd uit je vocabularium’, dat je steeds probeert te vernieuwen, en dat is ergens eindig.’, schrijft hij. Ik denk dat hij daar gelijk in heeft. Het is een beetje zoals dit artikel schrijven. Ik doe dat rechtstreeks en zuig het eigenlijk uit mijn duim. Maar het is natuurlijk niet de eerste keer dat ik daar over nadenk. Maar …. nu even nadenken … wel degelijk de eerste keer dat ik erover schrijf. You get my drift ?!

Lees verder